Queen is back canımlar

Blog dünyasını kimliğimin ifşa edileceğini hissedip bıraktığımda 20 li yaşlarının ortalarında, taş gibi hatun tanımına yakın,nerede sabah orada akşam yaşayan hit ve fit biriydim.

2020 yılında ise az önce yazdığım hayatı hiç yaşamadığını hisseden, çükündürük altına girip rasyonel bir insanın mantığı ile karar veremediği boku yeyip  çocuk yapan, ( şimdilerde ise o çocuğa sağa sola değil lazımlığa işemesini öğreten) out ve fat biriyim.

Tek değişmeyen Shrek'e hala aşık olmam.Hoş resmileştikten sonra bu hislerime ara ara uyuz olma eklense de bütüne baktığımda hala aşığım.

Ah eklemeyi unuttum...

2018 Mayıs'tan beri de ( yani büyük Checky Monkey depreminden sonra ) işsizim (parasızım,artık bir parfüme 300 lira veremiyorum çünkü pazara çıkmak zorundayım,evladım taze sebze meyve yemek zorunda bla bla bla ) 

Ve yazmazsam çıldıracağımı hissettiğim anları o kadr çok yaşamaya başladım ki günlük tutmaya karar verdim, sonra iki sayfa bile yazamadan ruhumun emcüklendiğini hissettim ne kadar 86 yılında doğsam da sonuçta çatır çatır kaydırmalı telefonlar kullanan biriyim, kalem-kağıt nostaljisini sevemedim ve bıraktım.Ama baktım hala öyle şeyler oluyor ki yazmazsam çıldırabilirim, bir bilgisayar alıp word dosyalarına yazabilirim dedim , sonra da blog açayım herkes çıldırsın dedim.

Şu sıralar hayatım durağan,pek bir şey olmuyor.Hatta şu soktuğumun virüsü yüzünden yakınlarımı kaybedip duruyorum.Hatta bir ara Shrek pozitif çıkmıştı işte zaten o 15 günde bir güncelleme geldi bana ermiş statüsüne az kalmıştı ki karantina bitti.Size o 15 günü ayrıca anlatayım. 15 günde kaç kere boşanma kararı alınır başlığı ile :) 

Hepinize benden kalp çokça kalp ,