Temiz deliriyor muyuz ?

Buraya yeniden dönerken özellikle beybi ile ilgili yazmayacağım demiştim, 7/24 bebesinden bahseden, sürekli otta bokta psikolojik nedenler arayan , gereksiz hassas annelerden olmayacağım demiştim, burası benim olsun demiştim..

Demiştim, demiştim

Ama açın bakın post sayısını 10 ise 7 si beybi...

Sonuç tabağı koyun yine tükürdüğümü yalıyorum..

Ama bugün yazacaklarım ondan ziyade kendimle ilgili , tabii içinde yine beybi var..

Yeni yasaklar geldiğinden beri yine hayatında sadece ben kaldım , yazın bir şekilde oyun evlerinde birilerini görüp birileriyle oynuyordu, ya da oynamıyordu ama bi şekilde birileri vardı hayatında , şimdi yine sadece ben kaldım ve kötüsü o diğer kişilerin tadına vardı...

Yasaklar ilk çıktığında küçüktü daha 2 yaşında değildi o yüzden kinetik kumdur, figür oyuncakları yıkamaktır gibi netten bulduğum aktiviteler ona yetiyordu ama artık yetmiyor, ya istemiyor ya da gerçeklerine dahil olmak istiyor. Sürekli mutfakta mesela, sürekli bir şeyler karıştırsın, pişirsin istiyor

oyuncakları ile hiç arası yok, sadece yapbozları seviyor bu arada ya da eşleştirmeleri tabii gel anne şeklinde oluyor çoğu 

Geçen haftaya kadar havalar güzeldi parka gidiyorduk ve bu da bir şeydi, zaten o zaman anladım ki insan istiyor yaşıtı ya da değil , beraber kayabileceği taklit edebileceği birini istiyor. Şimdi havada buz gibi yine de sarıp sarmalayıp çıkarıyorum dışarı A101'e falan gidiyoruz , meyve seçiyor , yolda su birikintilerinde zıplıyor o kadar... ( Bu arada d işte bu zıplamalar hep Peppa Pig )

Sinirli bu ara ben de gerginim 

Benim derdim ne bilmiyorum da onunkine derman olamıyorum ya o da canımı sıkıyor 

Babası gelince evet güzel ama baba da her gün var....

İstanbul'un çok az suyu kalmış biliyorum ama affedin  canısılar benim beybi iki günde bir yıkanıyor çünkü yıkanırken şarkı söylüyor ve oynuyor , o yüzden kusura bakmayın 

Beybinin tek olmadığını biliyorum, ondan daha zor şartlarda yaşamak zorunda olan bebekler, çocuklar, gençler olduğunu da farkındayım ama kayıp bir nesil yetişiyor bunu da biliyorum.

Yürümeye başladığında babası geldiğinde kapıyı açardı ve sarılırlardı, bu pandemiden sonra sarılmak istediğinde geri çekilmek zorunda kaldı babası bir denedi iki denedi şimdi yine kapıyı koşarak açıyor ama sarılmaya tenezzül bile etmiyor ,oysa hepimiz sevmez miyiz babasına hoş geldin deyip sarılan bir çocuğu.. 

Bu sadece bir örnek 

Ten temasının ne kadar özel ve önemli olduğunu bildiğim için  olabildiğince üç  kişilik dünyamıza başka kimseyi dahil etmiyorum ki çocuğuma doya doya sarılayım.. Belki de benim gerginliğimin nedeni bunları yapmak zorunda kalkmaktır.

Ben titiz biri değilimdir, şu pandemide de belli başlı tedbirleri aldım sadece ne muz yıkadım ne ne paket havalandırdım, dışarıda da gayet bulundum , oturduğum masayı bir de ben sildim , beybiden gözümü ayırmadım ama dışarda oldum. Çocuğumla aktivite kitaplarını alıp kahve içmeye gitmek ne büyük şeymiş be, asıl tehlike bence evlerdeyken bu yerleri kapatmak bir sürü kişiyi işsiz bırakmaktan başka bir bok değil. Sonuçta eve giden yine gidiyor gitti mi de kalıyor, toplu taşımalar gırla... 

Olan biz arabası olmayan annelere oluyor :) 

Artık psikolojim öyle berbat ki ölen ölsün ne oluyorsak olalım diye bağırasım geliyor.

Bir kırık bir de normal kalp